En dan bedoel ik met de tent opzetten. Ben de 14e september naar de Noordkaap gereden, daarover geschreven. Maar die zelfde avond heb ik een plekje gezocht op een paar kilometer van de Noordkaap vandaan. Het was daar zo druk, en alle plekjes waar je maar enigszins waterpas kon staan waren, logischerwijs, al bezet. Dus even verder op gedaan.
Was blijkbaar niet de enige, een aantal anderen hebben mijn voorbeeld gevolgd, of ik was toevallig de eerste, knipoog. (weet nog niet hoe ik emoticons moet toevoegen) Zo ook de twee buren van mij. De eerste ging zijn tent op het enige, enigszins rechte en droge stukje gras, neerzetten, vlak naast de verharde, geasfalteerde parkeerplaats. Gezien het erg hard waaide en de backpacker alleen was, heb ik gevraagd of hij hulp kon gebruiken. Dat kon hij zeker en heb hem dan ook geholpen de tent op z’n plek te krijgen. En tevens diverse stenen lopen sjouwen om de wind aan één zijde een beetje tegen te houden.
Mede omdat hij nog moest eten, en het in de wind buiten stervenskoud was, gevoelstemperatuur -1, heb ik gevraagd of hij bij mij binnen wou zitten, een beetje opwarmen bij de kachel. Dus zo gezegd, zo gedaan.
Komen er een halfuurtje later twee jongens aan die ook de tent willen opzetten. Alleen, zoals gezegd, is er praktisch geen plek meer in de buurt van de parkeerplaats. Bijna alles is of drijfnat, of een en al rotsen en niks enigszins recht om fatsoenlijk te kunnen slapen. Ook niet in de buurt, was al een wandeling wezen maken voor dat de buren de boel kwamen opzetten. Kortom die besloten hun tent op het asfalt te gaan opzetten… maar ja, een haring krijg je het asfalt niet in.
Dus ook zij gingen op stenen jacht om de tent op het asfalt te houden. En aangezien de buurman backpacker zijn eten op had, zei ik ook tegen hem, zullen wij die jongens dan maar eens een helpende hand bieden. Ook daar eerst even gevraagd of ze hulp konden gebruiken. Dat konden ze zeker, het was ondertussen donker en ze hadden ieder een hoofdlamp wat de naam niet meer mocht dragen. Dus met licht en twee handen ook deze heren geholpen stenen sjouwen.
Maar bovendien heb ik ze ook uitgelegd hoe een koepeltent werkt! Omdat het, nog steeds, zo hard waaide, is het best handig om de buitentent vast te maken met de lusjes die er aan zitten, aan de stokken van de tent. Hadden zij nog nooit van gehoord. En ja, met deze wind, was dat toch wel makkelijk. Ook gezien het feit dat de tent op z’n plek moest blijven door middel van stenen. Ook wisten ze niet dat het plastic aan het eind van de scheerlijn is bedoeld om de lijn op spanning te brengen, of een uitstekende lus vormt om, om de steen heen te wikkelen. En ja, ze hadden een auto mee, dus ik zei, waarom de twee scheerlijnen aan die zijde, niet vast maken aan de velg van de auto, die waait je niet weg vannacht.
Maar het is gelukt, niet vragen hoe de tent er verder bij stond. Denk niet dat ze een hele comfortabele nacht hebben gehad, maar goed, hij stond. Nadien heb ik ook hun aangeboden op te warmen bij de kachel. Wat ook zij een uitstekend idee vonden en zij hebben dan ook voor het bier voor de avond gezorgd!
Al met al, zeker voor mij, een geslaagde en gezellige avond. Hebben er hartelijk om kunnen lachen.
